Wagging Finger

Op donderdag 12 april zond de Keuringsdienst van Waarde een uitzending gewijd aan Gin uit. We vonden deze aflevering erg jammer en besloten dat er hier op gereageerd moest worden. Als er statements worden gemaakt als “Nederlandse distilleerderijen van Gin houden de deur allemaal dicht”. Nou wil het zo zijn dat wij de redactie ook aan de lijn hadden een paar weken geleden, en hen uiteraard hebben aangeboden te komen kijken. Want Wagging Finger heeft geen geheimen en onze deur is gewoon open. Maar ja, Deventer ligt buiten de A10 dus dat is al snel lastig.

Ook Tess de barkeeper slaat de plank een beetje mis in de uitzending… ”ze liegen allemaal… niemand vertelt hoe hij/zij het maakt. De groten niet en de kleinen ook niet”

Pardon…?!?! Hulde aan Fenny van Wees, eerlijk en duidelijk! Zelfs hulde aan de Engelse producent die duidelijk maakt dat in de meeste grote merken, ondanks alle mooie verhalen, hooguit een procent of vier Gin-concentraat wordt toegepast. Dat je het even weet wanneer je weer een fles van de grote jongens uit het schap pakt. Wil je iets moois? Pak dan een 100% gedistilleerde Gin! Zoals die van ons bijvoorbeeld.

De dag na deze uitzending zond Domien Verschuuren, die zijn grote liefde Gin gedegradeerd zag worden tot een bezoekje aan de hoeren en de plofkip onder de alcoholische versnaperingen genoemd hoorde worden, de volgende open brief uit op de ether.

Zelfs 3FM DJ’s winden zich op over dit alles. Alleen… om de verkeerde reden. Vandaar mijn eigen “Open Brief” aan Domien Verschuuren. Ook verzonden aan de redactie van 3FM!

Beste Domien,

Mijn complimenten voor je open brief aan de Keuringsdienst van Waarde over het item Gin van gisteravond. Is er dan niets meer heilig? Ik stoorde me ook bovenmatig aan hun programma, maar onze redenen om er iets van te vinden liggen denk ik wel wat uit elkaar.

Jij wilt graag de magie, de romantiek, de zweem van ambacht en handwerk van jouw favoriete Gin-merk onaangetast zien. En dat is heel begrijpelijk…we hebben allemaal behoefte aan dat, door gladde marketing en goedgelovigheid geschapen, beeld bij ons favoriete product. We hebben als mens nu eenmaal de bijzondere behoefte om belazerd te worden.

Mijn verontwaardiging was echter een andere. Mijn verontwaardiging ging over het feit dat ik ten eerste weg werd gezet als geheimzinnige, gesloten producent die niets kwijt wil over het hoe en wat in zijn bedrijf. En daarmee werd ik in een een hokje geduwd dat mij helemaal niet past. De redactie van de Keuringsdienst van Waarde belde me een paar weken geleden met de mededeling dat ze een item over Gin gingen doen en ze hadden allerlei vragen. Ik heb ze in een uitgebreid telefoongesprek van alles uitgelegd en van harte uitgenodigd om eens te komen kijken hoe ik mijn Gin stook. Wij prediken namelijk openheid en eerlijkheid. Maar ja, maak daar maar eens een smeuïg item van…

Ten tweede werd ik door Amsterdamse Bartender Tess ook nog eens keihard uitgemaakt voor leugenaar want die verklaarde doodleuk dat “alle” producenten liegen over het hoe en het wat van hun Gins. Dat steekt me misschien nog wel het meest.

Maar goed, terug naar jouw open brief. Ik snap je en ik voel je frustratie maar ik ga je naar aanleiding van je openbaring uitdagen…Stap eens uit je Hendrick’s comfortzone!! Zeg de komkommer vaarwel en ga op ontdekkingstocht. Natuurlijk moet jij drinken wat jij lekker vindt maar er is zoveel meer. Dit land barst van de lokaal gestookte Gins, allemaal afkomstig van mensen met passie voor hun ambacht en passie voor kwaliteit. Pak eens een Gin van Rutte uit Dordrecht uit het schap, pak eens een mooie Gin gestookt door Lisanne Benus van Kalkwijck Distilleerderij uit Vroomshoop, schenk een Tolmans Gin van de hand van Etienne Haringa. Of pak, want ik preek uiteraard ook voor eigen parochie, een Wagging Finger Gin van mijn eigen distilleerderij in Deventer. Ik kan er moeiteloos nog 10 op noemen die allemaal zeer de moeite waard zijn en die jouw aandacht als Gin liefhebber meer dan verdienen.

Ik hoop dat je dit weekend herstelt van de klap die je gisteren hebt gekregen. Dat de realiteitscheck die je gisteren kreeg te verwerken je niet teveel uit het lood slaat. Maar ik herhaal mijn uitdaging….Ga op onderzoek en ontdek het moois dat de NL’se Gin Stokers te bieden hebben en weet dat in Deventer de deur altijd open staat!

Vriendelijke groeten,

Erik Molenaar
Distillateur

Zo. Dat vingertje moest even opgestoken worden. Dan gaan we nu gewoon weer verder met waar we goed in zijn… het maken van lekkere drank. Trouwens, als Deventer net even iets te ver fietsen is, bezoek dan vooral eens onze stand op de diverse whisky- en gin-festivals die Nederland rijk is om kennis te maken met onze producten, of natuurlijk bij van één van onze collega stokers die stuk voor stuk niets te verbergen hebben en je graag persoonlijk vertellen hoe Nederlandse Gins gemaakt worden.

Na 3 jaar voorbereiding is het vandaag dan eindelijk zover! De eerste distillatie van de Wagging Finger new make spirit is een feit!

Na afgelopen zondag de eerste fermentatie te hebben aangezet, heeft de wort zo’n 60 uur staan borrelen, wat tot zo’n 600 liter wash op 10 à 11% alcohol heeft geleid. Vandaag zijn we in enkele oefen-runs kleine hoeveelheden aan het distilleren geweest om uit te vinden hoe we Willemijn af mogen stellen door te variëren met de temperatuur onder in de ketel en de koeling bovenin, om zo de juiste scheidingspunten tussen de voor,- midden- en naloop kunnen vinden.

Gin distilleren hebben we inmiddels goed in de ‘Wagging Fingers’ zitten, maar new make voor whisky is toch een heel ander verhaal! Trots zijn we, op deze nieuwe stap in de Nederlandse distilleer geschiedenis, een mooi moment op de Wagging Finger tijdlijn! Op onze Facebook pagina hebben jullie vandaag de live beelden kunnen zien van de eerste test stook. Een mooi moment maar natuurlijk zitten we niet stil zoals je kunt horen op de achtergrond van onderstaand filmpje…

https://www.facebook.com/waggingfinger/videos/2119572658056817/

Er wordt hard doorgewerkt, flessen gelabeld en verpakt, vragen beantwoord, mensen ontvangen en instructies gegeven. Terwijl Willemijn rustig door stookt en alles nauwlettend in de gaten houdt, komt Erik regelmatig proeven, ruiken, meten en af en toe wat kleine aanpassingen doen. De eerste resultaten van deze oefen-runs zijn zeer veelbelovend en zijn mooi moutig met frisse, granige toetsen en soms zelfs zalvend zoet. Proefondervindelijk zijn we vandaag op zoek naar de optimale balans, en dit zijn dan ook zeker nog niet de definitieve recepten. In deze 1e test batch komen we uit rond de 75% alcohol.

Tijdens WFNN in Groningen op 23, 24 en 25 maart aanstaande kunnen jullie de new make spirit uit Willemijn allemaal gaan proeven. Volgende week hebben we het plan om ook een vergisting voor de Deventer moutwijn van rogge en gerst te maken zodat jullie dit distillaat ook op WFNN kunnen proeven. Naast dit alles hebben we nog meer mooi nieuws in het vooruitzicht! De laatste voorbereidingen worden nu gemaakt zodat je kan nog meer deel uit gaan maken van Wagging Finger.

Blijf ons volgen!

Onze nieuwsbrieven en Facebook berichten zijn al heel vaak gegaan over het erbij horen en participeren aan de nieuwe hoofdstukken die Wagging Finger aan het Nederlands gedistilleerd erfgoed wil toevoegen. Tot op heden is dat gebleven bij het lezen van onze social media berichten en het abonneren op onze nieuwsbrief, maar tegen het einde van maart gaan we je vertellen hoe je nóg meer kunt doen dan het alleen volgen op afstand.

Er komen hele mooie tijden aan en alles uiteraard in geheel eigen Wagging Finger stijl zoals je van ons gewend bent!

We leggen deze week de laatste hand aan de installatie- en schoonmaakwerkzaamheden waar we je in ons laatste blog al meer over hebben verteld, en eindelijk gaat de productie van onze eigen moutwijn dan echt beginnen. Zodra de laatste missende onderdelen er zijn staat niets ons meer in de weg om de eerste test-vergisting op gang te gaan brengen.

Het resultaat van deze eerste tests zullen te proeven zijn tijdens het Whisky Festival Noord Nederland in de der Aa-Kerk in Groningen op 23, 24 en 25 maart aanstaande. Naast de moutwijn gaan we ons uiterste best doen om ook onze eerste “New Make Spirit” op basis van 100% gemoute gerst bij ons te hebben. Kom zeker dus even bij de stand langs en deel je gedachten over de nieuwste Wagging Finger aanwinsten!

Diverse Wagging Finger distillaten zullen op houten vaten gaan rijpen. Om die reden was er vorige week belangrijk bezoek uit Spanje: Raffa Cabello, de meester-kuiper van kuiperij Toneleria del Sur kwam even langs om Willem en Willemijn te ontmoeten. De nodige Nieuw Amerikaans, Europees en Frans eiken, en natuurlijk de nodige “tweedehands” vaten van voorheen Oloroso en Fino Sherry voor de rijping van onze eerste edities volledig in eigen beheer gebrouwen, vergistte en gestookte distillaten zullen bij deze kuiperij vandaan gehaald worden. Ook de contacten om de voormalige Bourbon-vaten in huis te halen zijn inmiddels gelegd. Onze mooie distillaten verdienen het om te worden gerijpt in topkwaliteit vaten!

Drukke tijden liggen in het verschiet en het gevoel zegt dat we nu in de stilte voor de storm zitten. Dat wordt nog wat…

Tot snel!

foto: Esquire

Zo ben je ambtenaar bij de Gelderse gemeente Voorst, zo sta je nog geen 2 jaar later ineens – recht door zee, eerlijk en bescheiden, in de Nederlandse Esquire omdat je de “beste Gin ter wereld” aan het maken bent in Deventer.

Leuk artikel!

http://www.esquire.com/nl/de-thuisdrinker/a15851440/maak-kennis-met-de-deventerse-ambtenaar-die-bedacht-dat-hij-de-beste-gin-ter-wereld-kon-gaan-maken/

Vanmorgen bij het ontbijt viel ons oog direct op een interessant artikel…een slijter uit het noorden van het land deelde het en we konden het niet nalaten daar even op te reageren. Hier doen we het nog een keer dunnetjes over.

De schrijvers van het artikel doen in Esquire een oproep aan de NL’se gedistilleerd drinker…”geef Jenever nou eens wat meer liefde”. Een oproep waar we vierkant achter staan. De diversiteit van de verschillende jenevers, de authenticiteit van dat product en het vakmanschap dat nodig is om het te maken worden aangehaald om ons te overtuigen dat Jenever weer een goede kans verdiend. Maar helaas helaas wordt ook het prijsargument er weer bij gehaald…”het is nog goedkoper ook” wanneer het wordt vergeleken met de hippe Gins van nu. En daar graaft de Jenever promotor zijn eigen graf. Wanneer we de prijs als argument voor het drinken van Jenever gaan gebruiken doen we niets anders dan de grote Jeneverproducenten als decennia lang hebben gedaan. Bulk productie draaien om de flessen van een liter voor €8,99 bij de slijter op de plank te hebben staan. De NL’se consument heeft dat product terecht de rug toegekeerd. Het heeft namelijk niets met Jenever te maken…één verdwaalde jeneverbes in een sloot neutrale graanalcohol maakt geen Jenever…!!

Waar de aandacht naar uit moet gaan zijn de kleine ambachtelijke stokers…Die kunnen het verschil maken en die kunnen laten zien dat het ook anders kan. In het artikel wordt verwezen naar ambachtslieden die in Groningen, Amsterdam en Schiedam dagelijks werken aan bijzondere dranken. Ons gevoel zegt dat hier verwezen wordt naar een aantal heel grote producenten die mede verantwoordelijk zijn geweest voor de ondergang van de Jenever. Nu Jenever weer hip lijkt te worden laten zij het oude prijsargument weer nadrukkelijk gebruiken En vallen ze dus in hun eigen zwaard.

Wanneer de Jeneverwereld serieus wil dat er een herwaardering komt van ons gedistilleerd erfgoed (en waarom zou dat niet kunnen) dan zullen ze het over een andere boeg moeten gooien. Je ziet de voorbeelden al wel in de markt…gerijpte Jenevers, Jenevers waar daadwerkelijk een mooi percentage moutwijn in zit of Jenevers op basis van rogge of spelt. Iedereen die een beetje thuis is in deze wereld weet welke stoker zijn/haar product en het ambacht serieus neemt en ver weg blijft van bulk-productie. Alleen over die boeg kan het imago veranderen…Wanneer we in alle communicatie en in het marketinggeweld van de grote jongens opnieuw de prijs tot een belangrijk argument verheffen dat zal de opleving van Jenever van korte duur zijn…

Jenever mag en moet wat kosten! Het staat veelal te goedkoop op de schappen in de winkel. En natuurlijk bulk-geproduceerde jonge jenever kost niets…maar je krijgt ook niets. Maar die gerijpte of die met prachtige moutwijn geconstrueerde jenever mag zich meten met de cognacs of de whiskies. Als we die stoker niets betalen namelijk heeft hij/zij ook nooit de kans zich verder te ontwikkelen en nog mooiere/oudere producten op de markt te brengen. Dus laat je Hollandse zuinigheid eens varen en geef die paar tientjes nu eens niet uit aan “buitenlands gedistilleerd” maar aan oerhollandse kwaliteit.

Onze oproep is dan ook (en we deden het kort geleden ook al toen we wat schreven over de zogenaamde craft-distillers); herontdek ons NL’se gedistilleerd erfgoed…maar laat je niet leiden door de praatjes van de grote jongens. Ontdek zelf, proef, laat je voorlichten bij een goede slijter en zoek de pareltjes die er in Nederland gemaakt worden. En die pareltjes komen zeker niet alleen uit Groningen, Amsterdam of Schiedam.

Wij werken er hard aan om nog dit jaar een mooie Jenever op de markt te brengen. Het succes van Jenever in de toekomst hebben we met elkaar in handen!

http://www.esquire.nl/the-good-life/longform/a7608/waarom-jenever-nu-1-minuut-van-je-tijd-verdient/

We zijn met Wagging Finger nu ruim een jaar onderweg. Tijd voor wat reflectie….

Vorig jaar rond deze tijd lanceerden we ons eerste product, de Wagging Finger Gin Exercise V1.0. Goed ontvangen, trots op, maar pas de eerste in een rij van drie. V3.0 kwam in januari van dit jaar uit en op het moment dat jullie dit lezen is net het laatste distillaat voor onze eerste batch “standaard” Wagging Finger Gin uit de ketel komen stromen. In het afgelopen jaar ook twee onderscheidingen voor onze Gin, zowel in NY als in Berlijn. Het betrof de V2.0 en de American Oak.

We zijn nu formeel toegetreden tot de wereld van de “craft-distillers”. Een prachtige term die te pas en te onpas zwaar misbruikt wordt. Craft-brewers en craft-distillers; toen jaren geleden de kleine ambachtelijke brouwers in opkomst waren (en nog steeds in opkomst zijn….) was duidelijk wat een “craft brewer” was. Dat begon vaak als uit de hand gelopen hobby met als belangrijkste drijfveer de passie voor het product, een kleinschalige aanpak gecombineerd met liefde voor het vak en veel handwerk. Dan ben je in onze ogen een “craft-brewer”. De gedistilleerd wereld bleef niet achter en ook daar zien we veel nieuwe spelers op het toneel verschijnen. Maar heeft de term “craft” niet heel erg aan betekenis verloren? Ik was een paar maanden geleden op een evenement in Rotterdam toen ik een hele nette marketingmeneer van ‘s-lands grootste brouwer met droge ogen hoorde zeggen dat Heineken met de lancering van zijn nieuwe pils zich ook profileerde als “craft-brewer”. Ik kon niet anders dan in lachen uitbarsten…Mijn reactie kon rekenen op een blik vol van onbegrip. Dat was eigenlijk het ergste. De man wist met wie hij sprak, kende mijn achtergrond maar bleef hangen in zijn zorgvuldig voorbereide PR verhaal….

Maar het is niet alleen de bier wereld die moet uitkijken dat een kwetsbaar begrip als “craft” niet ten onder gaat in het grote marketinggeweld van de multinationals. Ook de Schotse distillateurs kunnen er wat van. Je laat als grootste malt-distilleerderij in Schotland wat van je distillaat in vaten lopen waar voorheen bier in heeft gerijpt en je bent ineens experimenteel, hip en heel “craft” bezig. En als er maar een groot genoeg PR-budget is laat je het iedereen nog geloven ook. Let wel, we zeggen daarbij niet dat het product niet deugd, maar de wijze waarop de consument wordt wijsgemaakt dat zo’n mega-bedrijf ineens heel kleinschalig en experimenteel opereert stuit ons tegen de borst. De afdeling “marketing” zag een ontwikkeling en vond dat men daarbij moest horen. Het is een beetje McDonalds die ineens gezond eten gaat verkopen….doe nou gewoon waar je goed in bent of dat nou hamburgers, héél veel goedkope pils of prima single malt whisky is. Maar doe je niet voor als iets wat je niet (meer) bent!

Wagging Finger roept niet van de daken dat we een “craft” distilleerderij zijn. De term is wat ons betreft inmiddels zo besmet en misbruikt dat de verwarring voor de consument compleet is. We zijn gewoon klein, doen veel met de hand, hebben een passie voor het product en het ambacht en we maken het verschil in de smaak van onze producten. En alles wat we doen doen we onder het toeziend oog van “Willemijn”. Zet ze maar naast elkaar. De Gin (of het biertje) van de kleine producent en de bulk productie van multinational X….geef na het proeven maar een kwalificatie aan je voorkeur…
Gelukkig weten velen van jullie hoe de marketing-vork in de steel zit. Jullie onderscheiden vrij gemakkelijk flauwekul van een oprecht verhaal.

Steun de kleine ondernemers. Of dat nou Wagging Finger is of Kalkwijck of Eaglesburn of Sculte of Schouten of één van die vele anderen die allemaal, tegen stroom in, hard werken om hun droom waar te maken.

Proost!!