Craft-Distillery…??

We zijn met Wagging Finger nu ruim een jaar onderweg. Tijd voor wat reflectie….

Vorig jaar rond deze tijd lanceerden we ons eerste product, de Wagging Finger Gin Exercise V1.0. Goed ontvangen, trots op, maar pas de eerste in een rij van drie. V3.0 kwam in januari van dit jaar uit en op het moment dat jullie dit lezen is net het laatste distillaat voor onze eerste batch “standaard” Wagging Finger Gin uit de ketel komen stromen. In het afgelopen jaar ook twee onderscheidingen voor onze Gin, zowel in NY als in Berlijn. Het betrof de V2.0 en de American Oak.

We zijn nu formeel toegetreden tot de wereld van de “craft-distillers”. Een prachtige term die te pas en te onpas zwaar misbruikt wordt. Craft-brewers en craft-distillers; toen jaren geleden de kleine ambachtelijke brouwers in opkomst waren (en nog steeds in opkomst zijn….) was duidelijk wat een “craft brewer” was. Dat begon vaak als uit de hand gelopen hobby met als belangrijkste drijfveer de passie voor het product, een kleinschalige aanpak gecombineerd met liefde voor het vak en veel handwerk. Dan ben je in onze ogen een “craft-brewer”. De gedistilleerd wereld bleef niet achter en ook daar zien we veel nieuwe spelers op het toneel verschijnen. Maar heeft de term “craft” niet heel erg aan betekenis verloren? Ik was een paar maanden geleden op een evenement in Rotterdam toen ik een hele nette marketingmeneer van ‘s-lands grootste brouwer met droge ogen hoorde zeggen dat Heineken met de lancering van zijn nieuwe pils zich ook profileerde als “craft-brewer”. Ik kon niet anders dan in lachen uitbarsten…Mijn reactie kon rekenen op een blik vol van onbegrip. Dat was eigenlijk het ergste. De man wist met wie hij sprak, kende mijn achtergrond maar bleef hangen in zijn zorgvuldig voorbereide PR verhaal….

Maar het is niet alleen de bier wereld die moet uitkijken dat een kwetsbaar begrip als “craft” niet ten onder gaat in het grote marketinggeweld van de multinationals. Ook de Schotse distillateurs kunnen er wat van. Je laat als grootste malt-distilleerderij in Schotland wat van je distillaat in vaten lopen waar voorheen bier in heeft gerijpt en je bent ineens experimenteel, hip en heel “craft” bezig. En als er maar een groot genoeg PR-budget is laat je het iedereen nog geloven ook. Let wel, we zeggen daarbij niet dat het product niet deugd, maar de wijze waarop de consument wordt wijsgemaakt dat zo’n mega-bedrijf ineens heel kleinschalig en experimenteel opereert stuit ons tegen de borst. De afdeling “marketing” zag een ontwikkeling en vond dat men daarbij moest horen. Het is een beetje McDonalds die ineens gezond eten gaat verkopen….doe nou gewoon waar je goed in bent of dat nou hamburgers, héél veel goedkope pils of prima single malt whisky is. Maar doe je niet voor als iets wat je niet (meer) bent!

Wagging Finger roept niet van de daken dat we een “craft” distilleerderij zijn. De term is wat ons betreft inmiddels zo besmet en misbruikt dat de verwarring voor de consument compleet is. We zijn gewoon klein, doen veel met de hand, hebben een passie voor het product en het ambacht en we maken het verschil in de smaak van onze producten. En alles wat we doen doen we onder het toeziend oog van “Willemijn”. Zet ze maar naast elkaar. De Gin (of het biertje) van de kleine producent en de bulk productie van multinational X….geef na het proeven maar een kwalificatie aan je voorkeur…
Gelukkig weten velen van jullie hoe de marketing-vork in de steel zit. Jullie onderscheiden vrij gemakkelijk flauwekul van een oprecht verhaal.

Steun de kleine ondernemers. Of dat nou Wagging Finger is of Kalkwijck of Eaglesburn of Sculte of Schouten of één van die vele anderen die allemaal, tegen stroom in, hard werken om hun droom waar te maken.

Proost!!

Erik Molenaar
Share
This